Frankrijk sessie 2017

Ook dit jaar was er weer een reisje naar Frankrijk gepland. Deze keer 10 dagen, van 1 t/m 10 september. De eerste dagen hebben we gezeten aan een riviertje in het zuidwesten van Frankrijk. Een zijtak van de Loire waar wij in het verleden al eens goede resultaten hadden geboekt . Daarna hebben we onze heil gezocht aan de machtige Loire en de laatste 5 dagen hebben we een prachtig meer gevonden om onze sessie met succes te eindigen.

Na een voorspoedige reis, op de flinke prijsverhogingen van de tolwegen na, kwamen we net voor zonsopgang aan. Het was fris die ochtend en we konden niet wachten tot de zon zou doorbreken. Marcel probeerde nog even een uiltje te knappen in de bus en ik ben aan de waterkant gaan zitten. Ook ik ben daar even ingedud. De rivier kwam tegen ochtendgloren flink tot leven. Overal klappen op het water en onafgebroken waren er kringen te zien op het wateroppervlak. Na bijna 24 uur wakker te zijn geweest met een flinke reis achter de rug komen de indrukken toch net even anders binnen, je fantasie neemt dan een loopje met je. Het schouwspel van dansende mistdampen boven het water was adembenemend. Het half licht en half donker maakte de plek mysterieus. Er stegen kolommen mist op die bijna leken op gedaantes inclusief armen die om elkaar heen draaide, ze leken in een deftige dans verwikkeld te zijn. De gedaantes verschenen en verdwenen weer, cirkelde om elkaar heen en loste op in het niets. Een prachtig schouwspel.

Nadat er genoeg licht was om de stek te bekijken kregen wij  een niet zo leuke verassing van vorige vissers. De stek lag werkelijk vol met puinzooi. Er lagen aangevreten en open vuilniszakken tegen een boom aan en de grond lag bezaaid met andere rommel. We kwamen overeen dat dit niks met vissen te maken heeft, dit is puur aso gedrag.

Marcel had al een jaarvergunning in bezit maar ik had nog een vergunning nodig. Die zijn online te verkrijgen maar ook makkelijk te scoren bij tabakzaken in Frankrijk. Aangezien online een vergunning kopen via de Engelstalige Franse site mij niet geheel duidelijk was geworden doordat wij 10 dagen zouden gaan vissen ( je kan een weekvergunning kopen (30euro) of een jaarvergunning(95euro), had ik besloten een vergunning in Frankrijk te scoren. We zijn eerst naar het nabij gelegen dorpje gereden om een vergunning te kopen. Een "tabac" was snel gevonden. Marcel liep door naar de bakker om stokbrood te scoren en ik ging vast naar de tabac. 

Ik kocht een weekvergunning en 3 losse dagvergunningen. Dat scheelde mij t.o.v. de jaarvergunning 30 euro. Dat was snel geregeld met de uiterst aardig mevrouw achter de balie. De krantjeskopende Franse lokale mannen kregen wel steeds voorrang, maar ach, wij hadden alle tijd..... Met een flinke waarschuwing, die door madam een aantal keer herhaald werd dat wij absoluut geen vis moesten eten uit de rivier doordat er blauwalg in het water zat, vervolgden wij onze weg en liepen even naar de rivier om te kijken. De eerste karpers werden al vrij snel gespot. 

Omdat we een leefnet vergeten waren en deze toch essentieel is om de aasvis voor de meerval goed te houden reden we nog even langs de plaatselijke hengelsport gigant. Een enorme hal volgepropt met allerlei vismateriaal op een loos bedrijven -terreintje. Gelukkig waren de netten in de aanbieding. Ook waren we de PVC pijpen vergeten voor de meervalhengels waardoor we ook even langs de naastgelegen bouwmarkt moesten gaan. Ook de pijpen en een klein zaagje waren snel geregeld. 

Met flinke zin stapte wij weer in de bus om vol goede moed richting de stek te gaan. Enige angst bekroop onze gevoelens. Wij waren inmiddels al een uur of 2 weg en het weekend zou gaan beginnen. Het zou toch niet dat onze stek inmiddels was bezet door iemand anders??? We reden het onverharde pad op ingesloten aan één kant door maisvelden en de andere kant de rivier. Omdat we deze keer precies wisten hoe we moesten rijden hadden we geen navigatie aan. We reden de bocht om en de moed zonk ons in de schoenen......er stond een auto aan onze stek... Een aantal keer vloekend reden we er voorbij en in gedachten zaten we al te bedenken waar we dan heen moesten. Een 50 tal meter verder gekomen kwamen we opeens onze stek tegen. Hè.....???. We hadden ons vergist, het was de stek daarvoor de bezet was. Onze stek was nog vrij en wij waren blij. 

Het eerst wat wij gedaan hebben is in de boodschappentassen op zoek gaan naar de rol vuilniszakken. Die rol was het eerste wat uit de bus kwam en we zijn gaan opruimen. De opbrengst na een half uur ruimen was een ongelofelijke hoeveelheid van 5 volle vuilniszakken. Zelfs op het dijkje vond Marcel afval dat er waarschijnlijk al jaren had gelegen. Vislijn moest met enige kracht uit de grond getrokken worden. De plek was na deze aktie brandschoon. Elke peukje, bliklipje, dopje en lijntje was opgeruimd  op de buitenplee na, daar hebben wij ons maar niet aan gewaagd.....

De spullen werden uitgeladen en de boot vol lucht gepompt. Marcel had de boot thuis al grotendeels opgeblazen, er was immers ruimte genoeg in de bus, dus dat klusje was snel geklaard. Nadat de accuu in de boot aangesloten werd op de electromotor is Marcel gelijk het water gaan verkennen. Aangekomen aan de overkant hoorde ik gelijk enthousiast mijn naam roepen, "Melvin, Melvin, Karper, grote KHARHAPER!!". Flinke jongens zwommen ongestoord onder de boot door alsof deze nog nooit een mens gezien hadden. Door slaapgebrek regageerde ik koeltjes maar van binnen sprong ik een gat in de lucht en kon niet wachten tot ik de karpers kon gaan spotten. Marcel kwam terug en ik sprong in de boot. En waarempel nog niet eens aangekomen aan de overkant zag ik de eerste groepjes karper rustig voorbij zwemmen waaronder een flinke jongen met een brede rug. Wat een prachtig gezicht om deze vrienden te zien zwemmen. Het veroorzaakte zo'n geluksgevoel alsof je als kleine jongen en lollie of kadootje krijgt. De spanning steeg.

Nog steeds doodmoe van de reis werden de tenten opgezet en de hengels klaar gemaakt. Eerst kregen de gekozen stekken een flinke voerbeurt en werden de onderlijnen geknoopt en van verse vlijmscherpe haken voorzien. Daarna werden de hengels uitgevaren. Het water was ontzettend helder en je keek zo 2 meter naar beneden op de bodem. Zo konden we makkelijk een geschikte plek opzoeken vrij van wier en uit de buurt van stenen. De onderlijn met lood konden we zo met de hand laten zakken en precies neerleggen. Een paar handjes tijgernoten erop maakte het geheel af. Dan vaar je met je hengel in je hand terug met de beugel van de molen open en op deze manier ligt alles perfect. Als de hengel op de steun ligt trek je je lijn nog niet strak. Je laat de lijn nog even 5 minuten goed zakken zodat je zeker weet dat de gehele lijn de contouren van de bodem volgt. Dan nog even een toplood eraan hangen zodat de lijn vanaf eigen kantje totaan de overkant goed op de bodem blijft hangen. Daarna kan je langzaam je lijn strak draaien. Wakers op de lijn clippen, piepers aanzetten en je bent klaar voor de eerste run. 

Een aasvis voor de meervalhengel was snel gevangen en één meervalhengel ging de lucht in. Hoe dat nu precies werkt kunt u in een eerder artikel van mij  lezen: 

                            © 2015: Karin H.

 

Dit artikel kunt u in het geheel lezen door op de volgend link te klikken: tinyurl.com/ybcw87w9

daarna klikt u op jaargang2015  nummer 5:

(bron: Hengelsport Vereniging Zaanstad)

Misschien hadden we beter na het voeren een aantal uren het water tot rust moeten laten komen want pas om 22:00 uur in de avond kwam de eerste run op Marcel's hengel. Totaal suf en van de wereld sprongen we onder de dekens vandaan en een prachtige spiegelkarper was het resultaat ( tinyurl.com/y9kjlcff )   

We kropen na het vrijlaten weer onder de wol en om 03:40 uur werd ik gewekt door hard rinkelende belletjes de op de top van de meervalhengel waren geklemd ( dat gaat ongeveer zo: tinyurl.com/y7m6bvld ). Als door de duivel bezeten hengel pakte ik uit z'n standaard en kreeg gelijk wat beuken op mijn polsen te voorduren. Mijn hart zat in mij keel, de eerste meerval was een feit. Nu maar zorgen dat er geen losser zou volgen. Echter ging het gelukkig goed en kreeg het beest snel aan de kant. Een aantal schreeuwen richting het onderkomen van Marcel mocht niet baten, Marcel lag diep in coma. Gelukkig had ik de broodnodige handschoenen wel paraat liggen en het landen ging voorspoedig. Alleen het zeil lag buiten bereik dus ik legde de meerval op een stuk gras. Wat een ding weer, dacht ik bij mezelf. Ik schatte deze vis op 1.60 meter en 30-40 kg. Een flinke kopschud van de meerval zorgde evengoed nog voor wat flinke schaafwonden op mijn vingers. Snel wat foto's genomen en na enkele minuten zwom dit gigant onbeschadigd weer z'n vrijheid tegemoet. ( tinyurl.com/ybd2gcpw  )    

Later die ochtend had Marcel nog een run maar deze sloeg hij helaas mis. Om 04:15 uur was er weer een run op mijn hengel en een klein schubje was het resultaat. ( tinyurl.com/yagl75e6 )

Omdat we zo moe waren van de reis en toch nog de enige activiteiten in de nacht ,kwamen wij pas rond het middaguur de tent uit. Een behagelijke warmte vulde onze gezichten. Het gasstel kwam tevoorschijn en een heerlijke bak koffie was het eerste wat naar binnen ging. Daarna kwamen de eieren, hamburgers en spek te voorschijn en werd er een stokbrood doormidden gezaagd. Dat hapje deed ons wel erg goed. 

De rest van de middag zouden er geen aanbeten meer volgen op onze karper en meerval hengels. Marcel probeerde nog een meerval te vangen met een dobber en een tros wormen maar die lieten zich niet zien. Een mooie zeelt had wel de moed om te bijten. Wat een mooie ogen hebben deze vissen! ( tinyurl.com/ybcl2dqq ) . De rest van de middag zijn we in de weer geweest met het vangen van aasvis voor de meerval en hebben we heerlijk in de de zon zitten ontspannen. Op een klein spiegeltje in de avond na ( tinyurl.com/y9z7clzq ) -

- laten de vissen zich die avond niet meer vangen. Af en toe rinkelen de belletjes op de meervalhengels zenuwachtig en hopen we op een fikse aanbeet maar deze blijft uit. Vroeg kruipen we onder de wol. We zijn ook de jongste niet meer en alles heeft er toch behoorlijk ingehakt. 

Dan om 04:05 uur volgt er een fluiter op mijn hengel. Ik sprint de tent uit en niet veel later ligt er een werkelijk prachtige gouden karper op de mat. Met deze vis ben ik superblij, wat een beest! ( tinyurl.com/y8e3ohyc ). Bij deze vis zal het de rest van die dag ook weer blijven. De meerval hengel blijft doodstil en zelfs aanvissen laten zich niet meer vangen. We hebben zorgen. Hoe is dit mogelijk? We speculeren er op los. Sinds 2017 is deze stek een nachtviszone geworden. Zou de stek kapot gevist zijn? Gezien de bergen afval zijn er al best veel mensen voor ons geweest en zou dit best wel eens kunnen. Ook de stek naast ons is steeds in gebruik. Er passeren veel auto's wat de vorige keer niet gebeurde. Het is er vrij druk. Het kan natuurlijk ook zijn dat de vissen even niet azen. 

Wat gaan we doen is de vraag die uiteindelijk blijft hangen. Gaan we blijven met het risico nog meer dagen te blanken of gaan we verkassen? Het kan zomaar zijn dat de vis in één keer los gaat. We besluiten het nog 1 nacht te proberen. Gebeurt er weinig tot niks, dan gaan we een lac opzoeken. In de middag zoekt Marcel de zon op door het met de boot aan de overkant tussen de waterplanten te gaan liggen. Hij vangt diverse mooie aasvissen, daar hoeven we ons dan ook geen zorgen meer over te maken. Ik probeer nog een uurtje te trollen met een "reel eel", maar ook daar wordt geen enkele interesse in getoont.

Ook deze avond kruipen we vroeg onder de wol en gebeurt er niks tot 04:00 uur in de ochtend. Ik krijg een bescheiden run op mijn hengel en een kleine maar mooie spiegel is het resultaat (  tinyurl.com/y7c6uxl3 ). Marcel krijgt ook een run maar deze mist hij helaas en daar zou het weer bij blijven. 

In de ochtend worden we wakker en zetten eerst even een bak met het nodige opstartvoedsel. Jeetje mina, wat kan men een rotzooi maken in 3 dagen tijd....we beginnen met inpakken. Na 2 uur is de bus weer volgeladen en stappen in. Waarschijnlijk zeggen we deze plek vaarwel en zullen hier nooit meer wederkeren. Maar zeg nooit nooit, want het is en blijft een prachtige stek! Als men er zo'n troep van maakt zal het nachtvissen op een dag wel weer verboden worden, dan komen wij ons geluk nog wel een keer beproeven.

We stoppen eerst nog even bij de plaatselijke super om wat eten in te slaan en om de vuilniszakken te dumpen en vervolgen onze weg naar de eerste lac wat we willen bekijken. Echter blijkt dit meer niet te bereiken met de bus. We zien het wel liggen op de navigatie maar niet met het oog. Om met alle spullen honderden meters te gaan lopen sjouwen in onbegonnen werk. Ook gezien het feit dat er nog wel eens wat raampjes worden ingetikt, spelen we het liever op veilig en willen de bus in het gezicht of op gehoorsafstand houden. Niet veel verder ligt de machtige Loire en besluiten daar een kijkje te gaan nemen. We stoppen op een stek en kijken onder een brug. Het stroomt hard en er staan wat mannen te meerval vissen in deze stroming.

 Bij de 2e plek waar we stoppen, zien we gelijk bordjes nachtviszone hangen.  Het is een mooie plek met een hoge kant maar ruimte genoeg om de tenten neer te zetten. Ik zit nog steeds met een meer in mijn hoofd maar ik moest toegeven dat deze plek er werkelijk schitterend uit zag. Toch benieuwd of er nog mooiere stekken te vinden waren zijn we een stuk doorgereden. We duiken een dijk af en rijden door wat bosjes en komen op een stek die recht uit de hemel getrokken lijkt te zijn. Wat een plek! Marcel struint het kantje af en al snel hoor ik weer de bekende kreet! KHARHAPAR!!!! Marcel zag flinke jongens van de kant weg schieten. Wauw! 

Deze stek zag er opgeruimd uit vergezeld door een prachtig uitzicht. Maar bij nadere inspectie zien we geen bordjes nachtviszone hangen en nadat ik even internet had geraadpleegt bleek dit geen nachtviszone te zijn. Met pijn in ons hart kozen we er uiteindelijk toch voor om stek 1 te gaan bevissen. We reden terug en ook dit was toch wel een schitterende plek. We parkeren de bus en staan te turen over het water tot er voor onze neuzen een karper van een pond of 12 vol het water uit schiet. Hij hangt even in de lucht totdat hij weer met een grote plons terug valt in het water. We konden zelfs zijn rode staart zien. We geloven onze ogen niet en opgewonden geven we elkaar een boks, de karpers heten ons hier welkom! Dan volgen er al snel meer klappen op het water. Grote klappen. Blijkbaar jagende kopvoorn. In de verte zien we een dijkje lopen en naast het dijkje zien we staarten op het water klappen. Als dit geen meerval is???

Haastig pakken we onze zooi uit en installeren we onzelf. In gedachten vangen we de ene na de andere karper en zien we hengels breken op de reusachte Loire meervallen, want die behoren tot de grootste die er bestaan! ( tinyurl.com/yaf52gcj ). 

We voorzien een brede strook van de nodige tijgernoten en bollen en tuigen onze hengels op. Het water stroomt gelukkig niet heel hard maar als de hengels erin liggen blijk ik toch net in de doorgaande stroom te vissen. Het water verplaatst met gemak de lijn. Door een stuk naar rechts te gaan vissen waar het water terug stroomt door het dijkje is dat probleem opgelost ( zie tekening hieronder ). 

Wel hebben we veel last van wier, echter blijven onze onderlijntjes en aas schoon. We verwachtte binnen het uur de eerste aanbeet maar schijn bedriegt, er gebeurt overdag en in de avond helemaal niks. We voeren, voordat we gaan slapen flink bij en kruipen onder de wol. Dan middernacht krijg ik eindelijk de eerste fluiter. Ik ren behendig, om mijn nek over de uitstekende rotsen maar niet te breken, naar mijn hengel en de vis hangt. Hij voelt stevig aan en neemt een spurt. Dan maakt de vis plotseling een draai naar links en gaat volgas richting de lijnen van Marcel en in gedachten zie ik ons al midden in de nacht de warboel van verdraaide lijnen ontwarren. Ik rem de vis af maar dan zonder enig voorafgaand teken breekt mijn lijn. Ik vloek omdat ik het niet kan geloven. De vissen weten precies waar er stenen te vinden zijn en deze vis wist behendig de lijn kapot te trekken op de stenen. Wij vissen met visveilige systemen waardoor de vis nooit hoeft verder te zwemmen met een stuk gewicht aan de lijn. Wel blijft er een onderlijn achter maar de vis zal deze snel weten kwijt raken. Beduust kruip ik weer in de tent en slaap verder. De rest van de nacht gebeurt er weer eens helemaal niets tegen alle verwachtingen in. Wat vroeger in de ochtend worden we wakker en zetten een bakkie pleur. Marcel heeft ook beet gehad in de nacht. Een flinke barbeel was het resultaat. Echter doordat er lichte regen was gevallen, was Marcel onderuit gegaan door de ontstaane modder toen hij zijn camera ging pakken. Gelukkig was hij niet met zijn nek op dat opstaande paaltje gevallen.... Zonder foto is de vis weer terug gegaan. Verder die nacht krijgt Marcel nog een run maar ook deze komt niet op de kant. De ochtend is heerlijk in het zonnetje en tussendoor doet Marcel nog wat zaken. 

Aan het kantje waar we zaten was het water helder en we schatte het een meter of 2 diep. Razend benieuwd naar het verdere verloop van de rivier bonden we de benzinemotor achter de boot. We hadden al gelezen dat we met de electromotor niet vooruit zouden komen in de stroming. Vol enthousisme voeren we richting midden waar een afgedreven boom ( zie onderstaande tekening ) lag en waar we de avond ervoor al overeens waren dat daar een breeklijn met aasvis voor de meerval gingen hangen. Dat moest een monster gaan opleveren. Ook hadden we op die hoogte al flinke klappen op het water gezien en een boeggolf van 2 meter breed van een vis die voorbij zwom. Echter tot onze grote verbazing na een meter of 30 werd het water steeds ondieper. Op de hoogte van de boom konden we in principe uitstappen, zo ondiep was het. Wellicht een centimeter of 30. Dat was echt een flinke tegenvaller. We voeren een stukje verder maar het werd er niet beter op. Bang dat de schroef kapot zou gaan op de zandbodem, voeren onder protest van mij door frustratie, langzaam terug naar het dammetje waar we, toen we aankwamen, klappen op het water hadden gezien. Ook hier was de diepte nauwelijks 30cm. Wat in godsnaam hadden we dan gezien gisteren??? Kan niet anders dan dat het baby meervalletjes geweest zijn of toch kopvoorns. We zijn uitgestapt en zagen dat de rivier erg laag stond. Normaal stond dit stuk onder water, dat was duidelijk te zien. We hebben even wat blinkers geworpen maar hielden het snel voor gezien en voeren terug naar de stek. Door het dammetje rechts van onze stek stroomde het water terug de kom in en had er blijkbaar voor gezorgd dat het water wat dieper was uitgeslepen. Volgend een tekening om de situatie te verduidelijken:

Al met al een teleurstellende situatie maar toch ook weer niet. Ons kantje was immers mooi diep uitgeholt door de stroming. De 50 ponds karpers en meervallen van 2.60 meter kunnen immers niet op 30 cm water zwemmen dus het kon niet anders dan dat deze vissen recht voor ons neus zouden vertoeven. Vol met nieuw verzameld moed begonnen we nieuwe onderlijnen te knopen en het water van nieuw voer te voorzien. De klappen op het water van jagende kopvoorn bleven de hele tijd doorgaan maar het is ons niet gelukt om met een klein spinnertje of klein voorntje deze vissen te vangen. Ze wisten blijkbaar wel beter. Ook het vangen van maatse aasvis lukte niet. De visjes die we wel vingen waren simpelweg te klein. 

Gelukkig had ik een grote maat pellets mee en met 3 pellets op de hair gooide ik in de avond vol goede hoop en met met 320 gram lood aan de lijn, de montage in het water. Maar ook dit gewicht werd met gemak verplaatst door de stroming. Echter op een bepaald punt bleef het zaakje op zijn plek en liet ik het maar liggen. De zon ging inmiddels zakken en dit gaf prachtige gezichten.

Niet veel later begon de meerval hengel te lopen. Niet snel maar het leek er even op een monster gehaakt te hebben. Met een versnelde hartslag spring ik van de stoel en huppel bijna onverantwoord over de stenen het dijkje af. Echter tijdens het ophalen bleek het loos alarm. Een enorm bos wier was het resultaat. 

Aangezien onze magen begonnen te vragen om voedsel ging er eten de pan in wat wederom goed smaakte. Niet veel later kwam er een klein Frans mannetje onze stek bezoeken. Met handen en voeten communiceren we met de beste man en hij is vriendelijk. Als we het over aas hebben laten we de tijgernoten zien en blijkbaar had het mannetje dat nog nooit gezien. Hij bekijkt de noten aandachtig en breekt er één door midden. Niet veel later wenst hij ons succes en vervolgt zijn weg.

Tijdens het eten rees bij ons weer de gedachte, gaan we hier de komende dagen nog wat vangen of niet? Gaan we het risico nemen....of niet. De kogel ging al snel door de kerk. We zouden de volgende dag weer gaan verkassen. Die rivieren hadden we nu wel gezien. Rivieren vragen om tijd en investering en een goed doordacht plan is noodzakelijk, we waren er eigenlijk wel aan toe om eens goed te gaan vangen. De volgende morgen zouden we op zoek gaan naar een meer. Om niet teveel te hoeven doen vroeg in de ochtend, want we zouden vroeg gaan inpakken, stopten we al zoveel als mogelijk in de bus. Dat zou erg schelen bleek de volgende ochtend. We kropen vroeg de tent in en die nacht had Marcel nog een run maar wederom een losser door lijnbreuk. In de ochtend hadden we geen spijt van onze beslissing, weer een nacht geblankt. Om 08:00 uur werden we wakker en hebben we eerst koffie gedronken. Het opruimen ging dus voorspoedig en voordat we het wisten waren we weer op weg. Wuivend naar de Loire reden we de dijk op en vast komen we in de toekomst nog eens terug om deze prachtige rivier te bevissen. In ieder geval wat vroeger in het jaar als het water wat hoger zou staan.

Het zou een klein half uur rijden zijn naar het meer wat wij hadden gevonden in de folder die wij kregen in de tabac. Een 120 hectare groot meer omgeven door prachtige natuur. Omgeven door dichte wouden en bekend als vogelreservaat leek ons dit een goede optie. Hier hadden we ons zin op gezet. Vlak voordat we aankwamen passerden we een bakker en met piepende banden kwamen wij tot stilstand. Het was een klein winkeltje en bij binnenkomst rinkelde de bel die aan de deur was gemonteerd. En daar stonden we. Er kwam niemand. Kwijlend kijken we naar de stokbroden en chocolade croissants totdat na enkele minuten de deur naar de bakkerij opeens met een zwaai open draait. Een druk maar vriendelijk Frans pratend bakkertje stoof de winkel in. De beste man zat helemaal onder de bloem. Blij deden wij wijzend onze bestelling en wenste de man "au revoir". We doken de bus weer in en zagen niet veel verder de eerst glimpen van het meer. Meteen ging de bus de berm in en we sprongen uit de bus om te kijken. Maar helaas was dit een afgesloten stuk wat hoorde bij een camper camping. Peche interdite, lazen we al snel op een bordje. We vervolgden onze weg en na een paar kilometer door het woud gereden te hebben gaf onze navigatie aan dat we een pad het woud in moesten rijden. Aan het eind van het hobbelend pad kwamen we aan bij het meer.

De eerste blik was prachtig maar we kregen gelijk twijfels. Het meer bleek een enorm laag waterpeil te hebben waardoor de waterlijn best ver van de oever af lag. Het had waarschijnlijk al een hele tijd niet geregend en dat was dan ook de oorzaak van blauwalg in het water. Om de tenten dan op het zand neer te zetten in plaats van bij de bomen zagen we eigenlijk niet zitten. Vol twijfel besloten we een stuk terug te rijden. We waren op weg naar dit meer een dorpje gepasseerd waar ook een merencomplex zou liggen. Misschien zou dat wel mooier zijn. Echter toen we daar aan kwamen bleek er een slagboom te staan met een slot erop. Het complex bestond uit 7 meertjes en de mooiste meren waren verboden om te bevissen. De toegestane meren waren veel te klein of simpelweg te ver om te lopen. We zijn weer terug gegaan naar het grote meer om de andere kant te bekijken, wellicht konden we daar een mooie plek vinden. Aangekomen aan de andere kant kwamen we een splitsing tegen en we namen de linker kant. Daar aangekomen zag het er al beter uit. Er stonden wat karpertenten en wat lokale Franse mannen waren aan het witvissen. 

De plekken daar waren bezet, er zat dus maar één oplossing op, we moesten verderop kijken en kozen ervoor om het zand op te rijden. Dat ging de eerste 50 meter vrij goed totdat de banden van de bus begonnen te spinnen. "Nee hè", riepen wij in koor. We zaten vast. De bovenlaag was inderdaad zand maar vlak daaronder zat een flinke kleilaag. Pissig over wat er gebeurde zagen we in de verte de Franse vissers kijken. Ik zei tegen Marcel, " kijk ze kijken dan, die lachen waarschijnlijk hun ballen uit hun broek om onze aktie". Toen zagen we dat er al meerdere voertuigen zich hier hadden vastgereden. We zijn op zoek gegaan naar hout en stenen om deze achter de banden in te graven. Alles zat onder de modder en de eerst poging om los te raken mislukte. Ook de 2e poging mocht niet baten. We waren allebei erg moe van het vroege opstaan en waren op elkaar te fitten. Toen keek ik om en zag een groep van 6 Franse mannen zwaaiend naar ons toe lopen. Daar ga je dan met je vooroordelen. Het waren flinke mannen en terwijl Marcel gas gaf duwden we met z'n alle de bus met gemak uit de modder. Wat een helden deze binken! Vol gas reed Marcel alvast het harde gedeelte op en daar hebben we de Franse mannen meerdere malen hartelijk bedankt. Marcel zag het voor de rest eigenlijk niet meer zitten aan dit meer maar toen we bij de splitsing aankwamen haalde ik Marcel over om toch even te kijken wat er aan het andere weggetje lag. We stopten aan de uitloper van het meer langs een dikke rietkraag. En warempel, dit was eigenlijk best en prachtige plek. De bus kon op de dijk blijven staan en de tenten konden we prachtig opstellen. Bij nadere inspectie bleek deze grond wel geheel uit grof zand te bestaan en van tent tot waterkant bedroeg zo'n 20 meter. 

Er kwam weer een lach op onze gezichten en vrolijk pakten we de boel uit. Links en recht zaten wat lokale Franse vissers. Ze waren statisch aan het vissen op roofvis. Dat kan je zien aan de wakers die ze gebruiken. De tenten waren snel opgezet en de hengels werden uit de bus gehaald. Marcel stelde voor om eerst eens een bak koffie te zetten. Zo gezegd zo gedaan en we tuurden over het water. Waarempel hoorden en zagen we snel enkele karpers springen. Wauw, zou het hier dan wel gaan lopen?  

Dit meer leek erg op een soortgelijk meer waar wij in 2009 eens hadden gevist ( Deze film kunt u hier bekijken: vimeo.com/91912430 ).

Daar heerste een hoge hengeldruk en er bleek achteraf dat veel voeren averechts werkte. Hier zou ongetwijveld ook veel gevist worden op karepr en ik besloot om dezelfde taktiek als toen te gebruiken. Een klein tijgernootje aan de hair en een klein handje voer erbij. Hele tapijten voer zou misschien de vis alleen maar afschrikken. Aangezien op dit gedeelte van het meer geen boot gebruikt mocht worden besloot ik om een PVA zakje te gebruiken die ik vulde met een klein beetje kleine vismeel pellets. Ik zet mijn bandsticks in het zand, draai de piepers erop vast en gooi de eerste hengel uit. Dan komt er een Fransoos voorbij lopen en Marcel maakt een praatje met hem. Ik kom erbij staan, geef de man een hand en opeens begint de pieper het uit te schreeuwen. Verbaasd kijk ik om me heen en besef mij dat er geen andere karpervissers in de buurt zitten en als ik naar mijn net ingeworpen hengel kijk zie ik deze stuiteren op de steun. WOW! Binnen 5 minuten een dikke run. Ik pak de hengel op en vraag Marcel het net in elkaar te zetten, daar hadden we nog niet eens de tijd voor gehad. Met ongeloof op onze gezichten schuift Marcel enkele minuten later het net onder de eerste karper van een pondje of 10. Niet groot maar ontzettend blij waren we met deze vangst. ( tinyurl.com/y9pw9ctr ).

Wat zouden de komende dagen wel niet gaan brengen??? Het was inmiddels 12:30 uur in de middag en we waren klaar om door te gaan met vangen. We installeren ons verder en snijden weer eens een stokbrood door midden. Het was inmiddels 13:30 uur en voordat we een hap konden nemen vloog mijn andere hengel bijna van de steun af en een mooi schubje is het resultaat ( tinyurl.com/y7dlqjh8 ). "Nou, als dit de komende 5 dagen zo doorgaat dan hoeven we in de nacht niet meer te vissen", dachten we. Marcel had er inmiddels ook 2 hengels ingelegd maar daarop gebeurde eigenlijk weinig. 

Ook Marcel had er tijgernoten aanzitten maar zonder PVA zakje. Dit zakje bleek dus achteraf het grote verschil te maken. In het verleden behaalde resultaten bood in dit geval dus wel garantie voor de toekomst. 

Dan nog geen 20 minuten later krijst mijn pieper het alweer uit en sta ik weer met een kromme hengel aan de waterkant. Ik krijg de slappe lach en geniet intens van deze ervaring. Ook deze karper heeft een gewicht van ongeveer 10 pond en ik hoop stiekem dat de volgende vis er één is van 40 pond. ( tinyurl.com/yce3778s ). Om 15:30 uur is het weer raak, de hengel staat krom op de steun en de vis vliegt er vandoor. Marcel schuift weer het net onder de vis en wederom is dit een schub van een pondje of 10 ( tinyurl.com/y9dmvurb ). Vier vissen op rij van dezelfde maat, niet te geloven. Marcel grapt dat dit hopelijk geen knollentuin is. Marcel heeft nog steeds geen run gehad. Hoe opvallend is dat? Ook Marcel vult een zakje en waarempel niet veel later heeft hij de eerste run en de 5e vis is voor hem. Deze schub is iets kleiner maar dat geeft niet want de vis doet zijn best om zo mooi mogelijk op de foto te komen. ( tinyurl.com/yco6l466 ). 

Het was inmiddels bijna 19:00 uur en een kwartier later krijg ik een run die boekdelen sprak. Zou dit dan die grote zijn? Maar nadat de schub op de onthaakmat lag bleek dit ook geen grote ( tinyurl.com/y8j3nx5l ). Wel waren deze kleine vissen enorm sterk, dat was wel duidelijk geworden. Dan valt de avond en koken we een lekker potje onder het genot van een rood wijntje. Het blijft de avond stil maar dat kon ons niet deren. We hadden immers al 6 vissen gevangen in enkele uren tijd. We kruipen vol goede hoop onze tent in totdat Marcel om 01:00 uur staat te schreeuwen vanaf de waterkant. Hij had een flinke run gekregen en slaapdronken struikel ik mijn tent uit. Deze vis was zeker groter dan de voorgaande vissen. Ik schuif het net onder de vis en til hem op de mat. Een flinke schub is het reslutaat. Na weging blijkt de vis 22 pond te zijn, wat een plaatje! ( tinyurl.com/y77xk4kl ). Ik feliciteer Marcel en loop voldaan weer richting mijn strecher en zak weer snel in dromen land. Blijkbaar sliepen de vissen ook in de nacht want pas om 07:30 volgt een nieuwe run op Marcels hengel. Een kleine maar schitterende spiegel is het resultaat. Met een netwakker kapsel gaat Marcel met het beest op de foto. ( tinyurl.com/y6vv873p ).

Weer kruipen we de tent in en als ik net weer in dromenland ben gaat mijn pieper af. Ik ren naar de waterkant en struikel over een steen. Ik bedenk me onderweg dat het handig is om het pad van tent naar water maar eens vrij te maken van struikelblokken en pak snel de hengel op. Deze vis voelt niet zwaar aan en binnen geen tijd ligt er een schattige kleine schub op de mat.

Weer kruip ik onder de wol maar rust is mij niet gegund, een uurtje later ligt er een prachtige spiegel op de mat. Dit noemt men in de boekjes een karakter spiegel. Flink beschadigd aan zijn kiewdeksels en een grote zwarte ronde vlek op zijn flank. Mooi donker gekleurd en een pondje of 16. Je vraagt je dan af wat deze vis allemaal heeft meegemaakt. Zou hij ergens klem gezeten hebben met zijn kop en heeft hij zich proberen los te wrikken. Wellicht door behandeling van Franse vissers die in de regel niet zo zorgvuldig met de vis omgaan, waarvan ik die ochtend weer eens getuige van was. Ze trekken de vis vaak gewoon de kant op zonder net en laten de vis dan nog even lekker spartelen op het zand. We zullen nooit weten wat deze vis heeft meegemaakt. Dit prachtige beest kreeg weer snel zijn vrijheid. Op dat moment was deze vis één van de mooiste vissen die ik ooit heb gevangen, niet wetend wat nog komen zou gaan.

Dan is het een paar uurtjes stil maar rond 12:00 uur krijg ik de 11e vis aan de haak. Op de mat lag een mooie schub van weer een pond of 10. Nog steeds hadden de grotere vissen zich niet laten zien maar kwantiteit is af en toe ook niet erg ( tinyurl.com/yblylfoz ).

Om 17:30 uur is Marcel weer aan de beurt en land een gave schub van 12 pond. Ook deze krijgt weer snel zijn vrijheid ( tinyurl.com/y9a5y3wj ). Omdat Marcel met 2 hengels viste en 4 hengels zijn toegestaan, gaf mij dat de ruimte om extra hengels neer te zetten en ik besloot een snoek/snoekbaars hengel erin te leggen. Een kleine voorn van zo'n 6 cm was snel gevangen. Die kleine voorns zwommen vlak aan de kant op nog geen 10 cm water, net uit bereik van de jagers. In de avond waren er continu jagende vissen te zien vlak aan de kant, waarschijnlijk kleine baars die deze kleine voorntjes achter de broek aan zaten. Deze kleine voorns zijn een ideale maat voor de snoekbaars. En waarempel niet veel later om 17:50 uur hoor ik het belletje rinkelen die ik in de top gehangen had. Een klein snoekbaarsje was het resultaat. ( tinyurl.com/ybms7bp7 ).

 De snoekbaarsjes waren waarschijnlijk aan het azen want 10 minuten later krijg ik een 2e snoekbaarsje aan de lijn. Ook deze mag weer terug om uit te groeien tot een meter-snoekbaars ( tinyurl.com/y98he6dc ). Later krijgen we nog wat aanbeten maar deze weten we niet te verzilveren. 

Inmiddels was het ons opgevallen dat de lokale vissers erg vriendelijk waren. Sowieso staken de meeste vissers vriendelijk hun hand op om gedag te zeggen en anderen kwamen handen schudden en een praatje maken. De meeste vissers waren wat ouderen mannen die al bij ochtendgloren kwamen. Ze kende elkaar allemaal. Sommige werden gebracht door vrouwlief en dan hadden ze nog even woorden voordat ze weer vertrok. Dat had iets te maken met vismateriaal die deze vrouw blijkbaar niet goed hanteerde. Als ze dan weg was had de man even tijd om naar ons te zwaaien. Kwam ze hem weer ophalen dan zag je dat ze toch wel van elkaar hielden . Ze visten daar bijna allemaal op roofvis. De wat jongere vissers liepen te struinen langs het meer op jacht naar roofvis en de karpervissers waren eigenlijk allemaal onze leeftijd. Wat ook een grappig feit was dat de vissers helemaal opgingen in de natuur door hun stoel in het water te plaatsen. De struiners hadden veelal waadpakken aan en stonden vaak totaan hun middel in het water.

Standaard elke avond viel de wind stil. De waterrimpels trokken zich strak en het water veranderde in een spiegel. Er was geen geluid te bespeuren en zelfs de vogels waren stil. Dat was ook het moment dat wij in onze stoelen over het water tuurden. Overal zagen we kringen, plonzen en jagende vis. Dit was steeds het mooiste moment van de dag. Dan valt de schemer in en roept Marcel, "wat is dat nou aan de overkant?". Na enig turen zagen wie iets groots en zwarts zich verplaatsen. We kwamen tegelijkertijd tot de conclusie, het was een enorm wild zwijn. We zeiden nog tegen elkaar dat we mazzel hadden dat ie aan de overkant liep. Het beest liep langs de waterkant en langzaam raakte we hem uit het oog. Stel je eens voor dat ie op eigen kantje tevoorschijn kwam maar dan met biggen erbij. Dan hadden we kunnen gaan rennen voor ons leven. We lachten erom. Nog geen 10 minuten later sta ik bij mijn hengels en nog geen 30 meter verderop zie ik iets uit het water stappen, snel maak ik een foto. Ik zal deze situatie realtime beschrijven zodat u zich goed kunt inleven.

Het is het enorme zwijn dat we net aan de overkant zagen. Verstijfd sta ik gade te slaan wat het beest doet en hoop dat hij snel door loopt. Dan plotseling komt er nog meer uit het water stappen. Met hele grote ogen zie ik iets wat mij doet verstijven. Het zijn 5 biggetjes en voegen zich bij de moeder. Maar die biggen hadden we net aan de overkant niet gezien!! Nu slaat de angst op mijn hart en deze begint te bonken. Wat moet ik doen? Mijn hersens draaien overuren en ik voel de adrenaline opkomen. Mijn handen worden klam en mijn zintuigen staan op scherp. Zal ik Marcel gaan roepen? Maar ik weet nog niet of het zwijn mij gezien heeft, dus dat is geen optie. Het lijkt mij beter om nu even geen slapende zwijnen wakker te maken. Ik blijf stokstijf stil staan en hoop dat het zwijn nu in bijna donker mij niet gaat opmerken. Echter gebeurd het dan toch wat ik niet hoopte. Het beest draait zijn kop naar links en ziet mij staan. Het beest maakt een soort stuiptrekking en maakt een raar geluid. Ik zie de biggen daarop reageren en raken zenuwachtig,. Dan gaan ze in formatie achter hun moeder. staan en bewegen zenuwachtig. Inmiddels voel in mijn hartslag in mijn nek kloppen. Het zwarte beest gromt en ik raak nu werkelijk buiten zinnen van angst. Alles schiet door mijn hoofd, moet ik gaan rennen, moet ik blijven staan??? Wat moet ik???? 

Als ik Marcel zijn kant op ga rennen pakt ie misschien Marcel. De kant van het zwijn oprennen is helemaal geen goed idee. Het water in is ook geen optie want dat beest kan nog  zwemmen ook, zelfs die kleine etters zwemmen als een malle. Maar ik kan eigenlijk niks. Angst houdt mij aan de grond genageld. Dan begint het beest meer geluid te maken, het klinkt niet vriendelijk en het beest zet een stap mijn richting uit en als een stier krast hij met zijn voorpoot door het zand. Het zwijn is klaar om zijn jongen te verdedigen en lijkt met de seconde bozer en agressiever  te worden. Op dat moment heb ik het echt niet meer, ik kan nu bijna wel gaan janken van de situatie waar ik mij in bevind. De biggen raken nog meer zenuwachtig en draaien rondjes om elkaar heen, de hele gebeurtenis trekt als een film aan mij voorbij. Een film die voor mijn gevoel al een uur bezig is. 

Wat zullen we nou krijgen??? Het beest gaat me toch niet aanvallen, denk ik bij mijzelf. Ik wil een stap achteruit zetten maar herinner mij al die natuur programma's waarin duidelijk wordt gezegd vooral niet achteruit te lopen en vooral niet weg te rennen want dan komen ze zeker achter je aan....maar door de stress doe ik toch een klein pasje achteruit. Dat is dus een enorme fout want het zwijn zet nu een paar passen mijn kant op en begint nog agressief te snuiven en te grommen. Zijn ogen lichten nog net niet rood op. Ik zie in het half donker de slagtanden van het beest, het wit daarvan steekt duidelijk af in de donker. Dan herinner ik mij plotseling dat ik mij het beste groot kan maken en hard hard moet gaan schreeuwen. Bij bruine beren schijnt dat wel te werken. Ja, dat is het, ik moet er voor zorgen dat het beest bang van mij wordt. Ik verzamel al mijn moed en Ik steek mijn armen wijd uit en begin te schreeuwen. Ik doe een paar stappen vooruit maar het beest reageert niet zoals ik had gehoopt en komt nu op mij af rennen. Mijn leven schiet in een flits door mijn hoofd. Ik denk nog even aan mijn lieve schat thuis en hoop dat ze zonder mij een goed leven zal krijgen. 

Het zwijn begint mijn kant op te rennen en als het zwijn vlak bij mij is probeer ik de slagtanden te ontwijken door omhoog te springen. Dat was eigenlijk een automatische reactie en deze pakte, dacht ik, goed uit. Ik zie het beest onder mij doorschieten maar het beest raakt nog wel mijn voet. Ik voel een pijnscheut en val met mijn gezicht in het zand en ik voel mijn schoen zich vullen met een soort warmte die ik niet kon thuisbrengen. Nog met mijn gezicht in het zand zie ik het zwijn nu richting Marcel rennen. Het leek allemaal wel een hele slechte horrorfilm maar het gebeurde toch echt!. Marcel was wakker geworden en op het lawaai afgekomen. Ik zie het beest nu op hem afrennen. Ook Marcel staat stijf van angst en ik zie de verbazing in zijn ogen. Ik zie het beest vlak  langs Marcel rennen en uithalen met zijn kop en zie Marcel's been omhoog schieten en zakt met een gil ineen. Het beest had zijn been totaal opengereten en ik zag overal bloed in op zand. Het zwijn draait zich om en rent terug en duikt nu vol op Marcel. Hij ligt op zijn rug met het zwijn boven op hem.  Ik zie het zwijn helemaal los gaan en Marcel schreeuwt het uit. Het beest  bijt hem waar hij kan terwijl Marcel het beest probeert weg te duwen. Marcel vecht voor zijn leven!

Het gegil van Marcel en het gegrom van het beest deden mij bijna buiten bewustzijn raken. Dit was mij teveel....Totdat er uit het niets een tijger uit de bosjes komt rennen. Ik herinner mij plots dat we een circus gepasseerd waren toen we aankwamen. De tijger zou toch niet ontsnapt zijn??? Ik ben in eerste instantie bang dat de tijger Marcel ook zou grijpen, Marcel was veranderd in een heerlijk bloederig tijgerhapje maar de tijger duikt geheel onverwacht vol op het zwijn. Het zwijn krijst het uit en de twee rollen vechtend door het zand totdat de tijger bovenop het zwijn ligt en hem hard in zijn nek bijt. Dat gekraak van een brekende nek zal mijn hele leven wel bij mij blijven. Het zwijn begint te schokken en trillen totdat het volledig zijn spieren ontspant. Het zwarte monster is dood. Zachtjes hoor ik de tijger spinnen en zie hem tevreden voor zich uit kijken.

 Ik weet nog snel een foto te maken voordat ik naar Marcel kruip om hem te gaan helpen.

 

 

Terwijl ik onderweg ben naar Marcel kom ik erachter dat ik strompel en de pijn begint in te zetten. Mijn voet klopt en bonkt maar Marcel is er slechter aan toe. Zijn been ligt open en ook zijn buik bloedt. Ik sleep Marcel richting de bus en hijs hem erin. Ik klap snel de deur dicht en stap zelf ook in. Marcel jammert van de pijn en alles zit onder het bloed. We hijgen allebei en staan nog steeds strak van de adrenaline. Ik voel nu mijn voet flink steken en zie dat de slagtand dwars door mijn schoen en dus ook door mijn voet is gegaan maar we zijn gelukkig veilig en ik probeer met trillende handen de politie te bellen maar ik weet het nummer niet…….. 

Dan wordt er opeens op het raampje van de bus getikt en ik kijk naar buiten. Het was de dompteur van het circus en naast hem staat de tijger. Hij was de tijger aan het uitlaten en toen hij zag wat er aan de hand was had hij zijn tijger op het zwijn afgestuurd met de woorden "Francois, kill!". Vervolgens dook de tijger op het zwijn en het zwijn was snel dood. Inmiddels had de acrobaat van het circus, die ook op het lawaai was afgekomen, de zwijnenhazen en biefstukken al uit het beest gesneden en was bezig de rest aan een spit te rijgen. 

De biggetjes waren al opgehaald door de clown van het circus en deze zou zich ontfermen over deze schatjes. De clown ging ze leren door een brandende hoepel te springen. Daarmee zou hij hoge ogen gooien bij het publiek. Na een flinke wasbeurt van de biggen waarbij de clown iets teveel bleekmiddel gebruikte stuurde hij later onderstaande foto van de training van één van de biggen.

Nadat de ambulance was gekomen om Marcel en mij te verzorgen hebben we met z’n alle nog de hele nacht het zwijn gebarbecued vergezeld door een goed glas Franse rode wijn. Deze was gebracht door de plaatselijke kasteelheer uit de buurt die een wijngaard had. Nieuws in Frankrijk gaat immers als een lopend vuurtje.....

 

 

Tsja, wat een verhaal zou dat geweest zijn hè . De waarheid is iets genuanceerder en zal jullie nu het werkelijke verhaal vertellen. 

Dat we de zwijn aan de overkant zagen struinen was waar. Ook zagen we dat hij het water in ging en onze kant kwam opzwemmen. Het zwijn stapt inderdaad uit het water en loopt richting het riet zo'n 50 meter van ons af. Van biggen was geen enkele sprake. Die schudde ik zojuist zo uit mijn mouw. 

Als het zwijn een paar meter uit het water is ziet hij mij staan en schrikt zich een hoedje en zet ‘m op een lopen. Ik roep Marcel en vertel hem het verhaal. Als Marcel komt aanlopen horen we het zwijn met kabaal door het riet rennen en dat was het eigenlijk. We hebben het beest nooit meer gezien of gehoord. Eigenlijk best een saaie ontmoeting. 

 

Om 18:45 uur knalt Marcel's hengel bijna van zijn steun. Al snel staat hij de vis voorzichtig binnen te halen. Ook deze vis mag er best zijn. Marcel is blijkbaar voor kwaliteit gegaan ( tinyurl.com/y8qj9287 ). Snel krijgt deze vis weer zijn vrijheid. 

Dan om 21:00 uur weer een run op Marcels hengel. Deze vis is wederom een plaatje  met een lekker hangbuikje, weer een kilo of 10.

Onze magen moesten ook weer eens gevuld geworden en pasta carbonara stond op het menu. Op de één of ander manier smaakt eten vele malen lekkerder als je achter je hengels in de buitenlucht vertoeft. Even voor middernacht is het weer mijn beurt. Deze vis trekt mijn lijn lekker door de slip en neemt enkele spurts voordat hij in het net beland ( tinyurl.com/yatbnaza ). 

Dan voelen we de moeheid toeslaan en zoeken we het bedje op. De nacht blijft rustig totdat er 08:10 weer enkele piepen luiden op mijn ontvanger. Ik struikel de tent uit en wordt aanschouwd door geschrokken Franse vissers die zich waarschijnlijk afvroegen wat er uit de tent kwam gezet zo vroeg in de ochtend. Om 10:15 uur is het weer de pieper van Marcel die zijn mond niet kan houden en snel ligt er een klein schubje op de mat ( tinyurl.com/ycmb827h ). 

af vroegen wat er uit die tent kwam gestormd vroeg in de ochtend al hun plek hadden ingenomen. Een klein schubje is het resultaat ( tinyurl.com/yc5xkcge ). Nog steeds moe kruip ik weer onder de wol en zak snel terug in dromenland. 

De rest van de dag blijft het stil. Het weer lijkt om te slaan en er volgen een aantal fikse buien. Tussen de buien door  gaan we in en uit de tent om maar niet nat te worden. Met af en toe wat zonnenstralen is het toch goed uit te houden. Maar door de omslag lijken de vissen even niet meer te azen. Het blijft de hele dag stil op enkele brasems na. Zelfs de kleine voorntjes lijken in de war want die bijten ook niet meer. Ik haal alles uit de kast om de karper toch te verleiden mijn aas te pakken. Ik probeerde van alles, boilies, zacht mais, grote pellets en pop-ups maar het mocht niet baten. Ook komen dan verschillende dips en soaks tevoorschijn maar ook dit negeren ze. Dan probeer ik nog stroop en aardbeienjam in een PVA zakje en op dat laatste boek ik een geweldig succes. Een enorm mooie spiegel is het resultaat. Hard werken loont echt!

Dan is het afgelopen met het constante weer van de afgelopen dagen. In de avond begint het te stortregenen en dit blijft lang doorgaan. Gelukkig was er een grote tent aanwezig en hebben daarin nog kunnen koken en eten. In de nacht volgen er nog enkele wolkbreuken en ik heb werkelijk nog nooit zo'n harde regenbui meegemaakt. Ik hoopte dat de tent niet zou gaat lekken maar deze hilet zich goed. Even was het nog spannend tijdens de hoosbui. Ik hoorde gerommel buiten de tent en dacht dat we bestolen werden. Ik vloog de tent uit maar er was niks te zien behalve dan mijn zeiknatte kleren toen ik weer terug kwam in de tent...In de ochtend blijkt de waterspiegel een flink aantal centimeters gestegen te zijn en er hing een ander soort kou in de lucht. Aan het zand konden we goed zijn hoe het tekeer was gegaan die nacht.

Die dag komt er werkelijk geen karper meer op de kant. Wel hebben de brasems blijkbaar een goed gevoel want die dag vangen we 8 brasems. Ook nu weer trekken we alles uit de kast maar het mocht niet baten. Aangezien het water van het weer goed vermengd was geworden met regenwater was het blijkbaar afgelopen met azen. Toch blijven we hopen maar er gebeurt niks meer. Ook de roofvissers vissen volledig achter het net. Dan maar even wat wandelen en foto's schieten en blijven hopen op een vis.

               

De volgende ochtend is het dan toch nog raak na een erg stille nacht. Mijn hengel loopt af en de vis is gehaakt. Echter was ik met het verkeerd been uit bed gestapt en sloeg hulp van Marcel af en wilde deze vis zelf scheppen. Tot twee keer aan toe heb ik de redelijk ogende vis in het net gekregen maar hij weet steeds weer weg te zwemmen. Als ik dan de derde keer het net onder de vis wil schuiven lost de vis de haak en gefrustreerd kijk ik hoe deze vis weg zwemt. Eigen schuld dikke bult. 

Er komt een Franse man naast ons vissen en ook die vangt vrijwel niks. Hij weet nog wel een mini snoekje te vangen en komt af en toe even een praatje maken. Dit was de laatste dag van deze sessie en toch bleven we hoop houden op meer vis. De regenbuien leken over en de zon brak door. Urenlang lagen we in onze stoelen te zonnen en merkten goed hoe moe we eigenlijk waren.

 Een aantal brasems komen wel op de kant maar onze vriend de karper laat zich niet meer zien. We spreken na het eten af om de volgende dag om een uur of 09:00 de wekker te zetten om vervolgens rustig aan in te pakken. Ook die nacht krijgen we geen piep meer. De volgende ochtend gaan we aan de slag en na een uur of twee stappen we moe maar erg voldaan in de bus. Jammer van de laaatste twee dagen maar klagen zou onterecht zijn. We hebben mooie resultaten behaald. Geen monsters op de kant gehad maar tevreden zetten we de reis naar huis in. De navagatie geeft  bijna 8 uur rijden aan en de reis gaat voorspoedig. Met tegenzin vullen we de tolautomaten maar de wegen zijn perfect en we kunnen continu 130 k/m per uur rijden. En in België komen we uiteraard weer maffe dingen tegen  :)

In België scoren we nog een frietekes wat er erg goed in gaat en rond 19:00 uur sluit ik mijn lieve vrouw in mijn armen die vervolgens mij van haar af douwt. " Ga eerst maar even doucen en die baard eraf halen", zei ze....

We kunnen niet wachten op een volgende sessie, in ieder geval staat er een reis naar India op de planning in januarie 2018 en daar hoop ik weer mooie vissen te vangen en een mooi verhaal te schrijven. Tot dan!

Melvin